Zanim sen spłynie na zmęczone oczy twoje

Zanim nocą ogarnie nas spokój błogi

Póki objęć spragnieni jesteśmy oboje

Niebiańskie stokrotki rzucając pod nogi

Otworzę swe serce wierności gestem –

Taki już jestem.

Przy mnie ciemność i smutek cię nie ogarnie

Jeśli jednak – na krótko, łzy zginą w rękawie

Strach precz odgonię, zmyję myśli czarne

Co mogę, co zechcę, co umiem – naprawię

Gdy zechcesz snuć piękne marzenia grzeszne –

Taki już jestem…

Kwiatów wiosennych naręcza Ci wręczę

Zapachy polną łąką słonecznie wybrane

Każdy dzień swoim pięknem ozdobią ci tęcze

W swych ramach wciąż nowe jak obraz ubrane

Dumnie stój ponad pięknem – jam twoim podestem

Taki już jestem.

Gdy zechcesz iść drogą po górach czy wśród bagna

Gdy zgarbionym okrzykiem jesień cię przywita

Obejrzysz się – będę wciąż stąpał przy tobie

Niczym beztrwogiej królowej nieugięta świta.

Wciąż toczyć się przy tobie marzeniami szelestem –

Taki już jestem…